ac
:
sif.
1.
Aclıq hiss edən, yeməyə ehtiyacı
olan (tox ziddi). Ac pişik. Ac (z.) qalmaq.
– Ac qurd balasını yeyər. (Ata. sözü).
Çığırma, yat, ay ac toyuq, yuxunda çoxca
darı gör! M.Ə.Sabir. _ Ac qarın –
2.
ac,
heç şey yeməmiş;
3.
məc. lüt, yoxsul,
yurdsuz-yuvasız mənasında. Ac qoymaq –
4.
yemək verməmək, yeməksiz-içməksiz
qoymaq;
5.
məc. gəlir mənbəyini kəsmək.
Ac qurd məc. – son dərəcə ac, doymaq bilməyən,
acgöz, qarınqulu. Ac saxlamaq – pis
saxlamaq, lazımınca (doyunca) yemək verməmək.
Acından öldürmək – tamamilə ac
saxlamaq, heç yemək verməmək. Acından
ölmək –
6.
son dərəcə yoxsulluq çəkmək,
çox aclıq çəkmək nəticəsində ölmək; 2)
məc. fövqəladə aclıq hiss etmək, yemək
istəmək. // İs. mənasında. Acları yedirtmək.
// Aclıq ifadə edən. Ac gözləri ilə ona baxdı.
7.
məc. Son dərəcə yoxsul, kasıb, fağır,
möhtac. Ac ölkə. Kəndlilərin çoxu ac idi.
8.
məc. Tamahkar, həris, gözüdoymaz.
9.
Quraqlıqdan susamış. Ac torpaq.