bikar
:
sif. və zərf [fars.]
1.
İşsiz, peşəsiz,
məşğuliyyətsiz. Bikar adam. Bu gün bikaram.
Bikar gəzmək. Bikar olanda bizə gəl.
– [Əşrəf bəy:] Mənim işim belə düşübdür ki,
bir dəqiqə bikar otura bilməyirəm.. N.Vəzirov.
[Hüseyn:] Əgər bu cür boş sözün varsa,
bikar vaxtında gəl, sən danış, mən də yazım,
səhnədə lazım olar. S.Rəhman. [Şamamanın
anası:] Heç belə vaxtlarda da evdə bikar
oturmaq olarmı? İ.Əfəndiyev.
2.
məc. Əkilməmiş, toxum atılmamış, ağac
əkilməmiş, boş (yer).