intizar
:
is. [ər.] Həsrət içərisində gözləmə,
səbirsizliklə gözləmə. Neçə rəfiqimüvafiqlə
əlləşib içə mey; Nə kəsri-məclisimeydən,
nə intizarı ola. S.Ə.Şirvani. On beş
gün ayrılıq on beş il keçdi; Öldürdü intizar,
gözüm yoldadır. Ə.Cavad. İntizar və səbirsizlik
yenidən başlandı. Qantəmir. Qurtardı
həsrət də, xoş intizar da. B.Vahabzadə.
_ İntizar çəkmək – bax intizar qalmaq.
Aşıq saza nə qaldı? Ərzəm yazana qaldı;
Bülbül intizar çəkər; Görək yaza nə qaldı?
(Bayatı). Tülui-mahtab üçün çəkərdim; Dəmadəmdən
gecə çox intizarı. Əmani. Adamlar
bu saat nəsə bir şey olacaq gümanı ilə
intizar çəkirdilər. Mir Cəlal. // Gözləmək.
Dağlara çıxmağa həkim qoymayır; İntizar
çəkməsin dağ çiçəkləri. N.Rəfibəyli. İntizar
qalmaq – nigaran olmaq, nigarançılıqla
gözləmək. [Sara Bəhrama:] Bilmirsənmi ki,
əmin qızı sənsiz darıxır, həm də intizar qalmışdım.
C.Cabbarlı. İntizar qoymaq – gözləməyə
məcbur etmək, nigaran qoymaq,
gözlətmək. Zülfün tök belə, dilbər; Tumar
çək telə, dilbər; Yetər intizar qoydun; Dolan
gəl belə, dilbər. (Bayatı). Dedin ki, qoymaram
aləmdə intizar səni. S.Ə.Şirvani. İntizar
olmaq – bax intizar qalmaq. Oldular
intizar bir saat yarım. H.K.Sanılı. İntizara
yetməmək – intizarını çəkdiyini görə bilməmək.
Ölürəm qəlbimdə yar nişanası;
Gözüm yolda intizara yetmədi. Aşıq Ələsgər.
İntizardan qurtarmaq – nigarançılıqdan
qurtarmaq, arzusu yerinə yetmək, rahatlanmaq.
Bayatı səsi içəri dolanda Pərşan
intizardan qurtarmış kimi dərindən sinəsini
ötürdü. M.İbrahimov. İntizarında qalmaq,
intizarını çəkmək – birini həsrətlə, yaxud
nigarançılıqla gözləmək. [Leyla:] Bütün
gün intizarında, gözüm həsrətdə qalmışdım.
Ü.Hacıbəyov. [Sultan:] Dünyada şad xəbərin
intizarını çəkməkdən böyük zövq ola bilməz,
qardaşoğlu! İ.Hüseynov.