məsud : sif. və zərf [ər.] Xoşbəxt, bəxtiyar, səadətli. Məsud adam. Məsud yaşamaq. – [Maral:] Məsud bir göyərçin kimi saf və azadə yaşayırdım.. H.Cavid. Hər üfüqdə bir həvəs, hər bucaqda bir umud; İnsanlar daha məsud. M.Müşfiq. _ Məsud olmaq – xoşbəxt olmaq, bəxtiyar olmaq, səadət içərisində yaşamaq. [Balaş:] ..Gəlişinizdən nə qədər məmnun olduğumu bilsəydiniz, məsud olardım. C.Cabbarl