minnətdar
:
sif. [ər. minnət və fars.
...dar]
1.
Birindən gördüyü yaxşılığa qarşı
mütəşəkkir olan, minnətə qarşı özünü borclu
hiss edən, yaxşılıq bilən, razılıq edən. ..[Qadir]
özünü minnətdar göstərmək istəyən vəziyyətdə
.. dedi. Ə.Əbülhəsən. [Fəridə Fərəcə:]
Sağalan körpələr, minnətdar analar..
Vahidovlar familiyasını yaxşılıqla yad eləyər!..
Ə.Məmmədxanlı. // Minnətdarlıq ifadə
edən. O, gözlərini açdı və minnətdar baxışla
Öməri başdan-ayağa oxşadı. Çəmənzəminli.
_ Minnətdar etmək – yaxşılıq qarşısında
birini özünə borclu etmək. [Qətibə:] Gözəl
Səba, – dedi, – sən məni bu xidmətinlə minnətdar
edirsən. M.S.Ordubadi. Minnətdar
olmaq – edilən yaxşılığa, hörmətə qarşı özünü
birinin qabağında borclu saymaq. [Leyla:]
Mənim həyatımı təhlükədən qurtardınız. Həmişə
sizə minnətdar olacağam. M.S.Ordubadi.
[İsmayılzadə:] Belə bir saray üçün neftçilərimiz
hər zaman sizə minnətdar olacaqlar.
Z.Xəlil.
2.
Minnətdaram (minnətdarıq) şəklində –
çox razıyam (razıyıq), təşəkkür edirəm (edərik),
özümü(zü) borclu hiss edirəm (edirik).
Mən sənə ömrüm boyu ürəkdən minnətdaram;
Gözə görünməsə də şərəflidir sənətin.
S.Rüstəm. Dünyanı azacıq dərk etdiyimçün;
Yenə gözlərimə minnətdaram mən. B.Vahabzadə.