qədd
:
is. [ər.]
1.
Boy, boy-buxun, qamət.
Qəddin ki, sərvi-xuraman ilən bərabərdir.
Qövsi. Zorbadır hərçənd ki, qəddin sənin; Yox
mənə tay olmağa həddin sənin. M.Ə.Sabir.
2.
Bel. _ Qəddi bükülmək (əyilmək) –
beli bükülmək. Ala gözlüm, səndən ayrı düşəli;
Qədd əyilib, bel bükülüb, huş gedib.
Aşıq Ələsgər. Qəddi bükülmüş (əyilmiş) –
beli bükülmüş. Qəddi bükülmüş bu qocanın
nəmli nəzəri .. dalğaları sürətlə yararaq gedən
bir gəmiyə dikilmişdi. M.Hüseyn. Nazimə
xalanın saçı ağarmış, qəddi əyilmiş, səsi
də .. alçalmışdı. Mir Cəlal. Qəddini bükmək
(əymək) –
3.
belini əymək, əyilmək.
Müfəttiş əlini döşünə qoyaraq uzun qəddini
əydi. S.Rəhimov;
4.
məc. bədbəxt etmək,
belini qırmaq, sarsıtmaq. Ey ərənlər, sındırıblar
belimi; Möhnət yükü qəddim əyər,
ağlaram. M.V.Vidadi;
5.
məc. əyilmək, tabe
olmaq, alçalmaq. Qəddini düzəltmək –
6.
belini düzəltmək, ayağa qalxmaq. Qaçay
qəddini düzəldib, yan-yörəsinə baxdı: ətrafda
kimsə görünmürdü. İ.Məlikzadə;
7.
məc.
zülm və əsarətdən qurtarmaq. Qəddini
kaman etmək – bax qəddini bükmək 2-ci
mənada. Yəqin fəraqın edər qəddimi kəman,
getmə! X.Natəvan.